توجه به مناطق محروم

چهل سال پیش هنگامی که دوران پنج ساله ی ابتدایی را تمام و ایج را به قصد ادامه ی تحصیل  ترک کردم و به استهبان آمدم کوچه ها آب پاشی شده و تمییز بود بوی گل اندود مشام را نوازش می داد ،مغازه ی پدرم ومنزل ما روبه روی مسجدبود پدرم هم مردی متمکن وبی نهایت مهمان نواز ؛ ازآن جایی که در روستای ما هتل یا مسافر خانه ای نبود ،هر مسافری از هرجایی که می آمد(خصوصا طلبه هایی که از قم می آمدند) لا اقل شب اول را در منزل ما سپری می کردند.

اکنون سال هاست که  "ایج " شهر شده ،ای کاش هرگز تهمت شهر شدن را به آن نمی زدند و بافت زیبا وقدیمی آن را از بین نمی بردند.

نمی دانم عیب از کجاست ؟ بی توجهی مسؤلان ،فرارمغزها،نبودن افرادخیر و دل سوز ، ...هرچه هست ،نه شهر است و نه روستا،شهر است چون کارمندان آن حق محرومیت نمی گیرندوروستاست ،چون هیچ امکاناتی حتی یک بیمارستان ندارد وهیچ توجهی به آن نمی شود.

مسؤلان محترمی  که برای مناطق محروم تصمیم می گیرند ،ای کاش نماینده ای به این مناطق می فرستادند تا لااقل یک شب رابا آنان سپری کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: